Μια μέρα πέντε νεαροί, βλέποντας αρκετό κόσμο γύρω από έναν καλόγερο, πλησίαζαν και αυτοί και άρχισαν να σχολιάζουν:
- Εσείς οι καλόγεροι είστε τεμπέληδες.
- Έχετε δίκιο, απάντησε ο Όσιος.
- Εμείς, συνέχισαν εκείνοι, είμαστε αλήτες και αναρχικοί, γι’ αυτό έχουμε γενιά και μακριά μαλλιά.
- Κι εγώ έχω γενιά και μαλλιά για τον Χριστό. Είμαι κι εγώ ένας αλήτης του Χριστού, τους είπε.
Η νεαροί τότε εντυπωσιάστηκαν. Τον πήραν παράμερα και ενδιαφέρθηκαν να μάθουν για την ζωή των μοναχών. Στο τέλος τον ρώτησαν: «Που μένεις, για να έρθουμε να σε βρούμε;».
Μια άλλη μέρα, καθώς ο Πατήρ Παΐσιος συζητούσε με μια παρέα, πλησίασαν δύο φοιτητές με παράξενη ενδυμασία και μακριά μαλλιά. Ο Όσιος, διακρίνοντας ότι ο ένας είχε καλή διάθεση, σταμάτησε ξαφνικά την συζήτηση και άρχισε να μιλάει για την προσευχή. Τότε ο φοιτητής αυτός τον διέκοψε.
- Πάτερ, είπε, εγώ ποτέ στην ζωή μου δεν προσευχήθηκα, ούτε είχα και κάποιον να προσευχηθεί για μένα.
- Μη στεναχωριέσαι, Χρήστο, του απάντησε, θα προσεύχομαι εγώ για σένα.
Ο Χρήστος αργότερα επισκέφθηκε τον Πατέρα Παΐσιο στο Άγιον Όρος και βοηθήθηκε πολύ.
Με αφορμή αυτά και άλλα παρόμοια περιστατικά, ο Όσιος είπε μια μέρα:
«Οι νέοι, ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα και είναι αδέσποτοι. Βλέπουν πολλούς Χριστιανούς κουμπωμένους, καλουπωμένους, και αντιδρούν· θέλουν να τα πετάξουν όλα. Μερικοί κατηχητές προσπαθούν να τους συγκρατήσουν με ηθικές διδασκαλίες, ενώ χρειάζεται να τους κινήσουν το φιλότιμο και να τους συγκινήσουν με την απλή ζωή τους. Για μένα πάντως, ένας αλήτης που έχει καλή διάθεση είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό».
Από το βιβλίο: «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή.
- Εσείς οι καλόγεροι είστε τεμπέληδες.
- Έχετε δίκιο, απάντησε ο Όσιος.
- Εμείς, συνέχισαν εκείνοι, είμαστε αλήτες και αναρχικοί, γι’ αυτό έχουμε γενιά και μακριά μαλλιά.
- Κι εγώ έχω γενιά και μαλλιά για τον Χριστό. Είμαι κι εγώ ένας αλήτης του Χριστού, τους είπε.
Η νεαροί τότε εντυπωσιάστηκαν. Τον πήραν παράμερα και ενδιαφέρθηκαν να μάθουν για την ζωή των μοναχών. Στο τέλος τον ρώτησαν: «Που μένεις, για να έρθουμε να σε βρούμε;».
Μια άλλη μέρα, καθώς ο Πατήρ Παΐσιος συζητούσε με μια παρέα, πλησίασαν δύο φοιτητές με παράξενη ενδυμασία και μακριά μαλλιά. Ο Όσιος, διακρίνοντας ότι ο ένας είχε καλή διάθεση, σταμάτησε ξαφνικά την συζήτηση και άρχισε να μιλάει για την προσευχή. Τότε ο φοιτητής αυτός τον διέκοψε.
- Πάτερ, είπε, εγώ ποτέ στην ζωή μου δεν προσευχήθηκα, ούτε είχα και κάποιον να προσευχηθεί για μένα.
- Μη στεναχωριέσαι, Χρήστο, του απάντησε, θα προσεύχομαι εγώ για σένα.
Ο Χρήστος αργότερα επισκέφθηκε τον Πατέρα Παΐσιο στο Άγιον Όρος και βοηθήθηκε πολύ.
Με αφορμή αυτά και άλλα παρόμοια περιστατικά, ο Όσιος είπε μια μέρα:
«Οι νέοι, ενώ έχουν ιδανικά, δεν έχουν πρότυπα και είναι αδέσποτοι. Βλέπουν πολλούς Χριστιανούς κουμπωμένους, καλουπωμένους, και αντιδρούν· θέλουν να τα πετάξουν όλα. Μερικοί κατηχητές προσπαθούν να τους συγκρατήσουν με ηθικές διδασκαλίες, ενώ χρειάζεται να τους κινήσουν το φιλότιμο και να τους συγκινήσουν με την απλή ζωή τους. Για μένα πάντως, ένας αλήτης που έχει καλή διάθεση είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό».
Από το βιβλίο: «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή.
