Στις ημέρες μας, θα συναντήσουμε δύο ειδών ανθρώπους. Από την μεριά της εκκλησίας και από την μεριά την κοσμική.
Ας πούμε αρχικά πως η κοσμική μεριά είναι η αντίληψη ενός κόσμου έτσι όπως είναι. Χωρίς να υπάρχει η εκκλησία.
Τώρα ας προσδιορίσουμε τους δύο ανθρώπους...
Η εκκλησία μας τον πρώτο άνθρωπο τον λέει "πνευματικό" άνθρωπο και τον δεύτερο "κοσμικό".
Έχουμε δύο αντίπαλα στρατόπεδα τώρα, τι γίνεται;
Από την μία ο άνθρωπος της εκκλησίας λέει πως αυτό που γίνεται (που λέγεται παγκοσμιοποίηση) έχει σκοπό να ενώσει όλα τα κράτη, τουλάχιστον της Ευρώπης, και να κάνει "κουμάντο" η μεγαλύτερη χώρα ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους της. Ενώ ο Θεός έχει δώσει στο μεταξύ την ελευθερία στον άνθρωπο να κάνει αυτό που θέλει, ο άνθρωπος θέλει να σκλαβώσει τον ίδιο τον άνθρωπο. Από την άλλη μεριά, ο άνθρωπος για τον κόσμο ισχυρίζεται πως είναι μοντέρνος και ανοιχτόμυαλος... Αυτό, μάλιστα, έρχονται και το διαψεύδουν οι ίδιοι οι επιστήμονες που αρκετοί από αυτούς πιστεύουν στον Θεό και πάλι είναι πολύ καλοί στην δουλειά τους και στην έρευνα τους.
Τώρα για την νέα γενιά έρχεται εύλογο το ερώτημα... Εγώ ποιον δρόμο να ακολουθήσω;
Οι πατέρες της εκκλησίας μας, λένε να ακολουθήσουμε τον πεπατημένο δρόμο. Αυτόν που ακολούθησαν πολλές άγιες μορφές που ζούσαν την πραγματικότητα όπως κι εμείς... Εδώ αξίζει να θυμηθούμε το βιβλίο "ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ". Θα καταλάβουμε πως η αγιότητα, που είναι άλλωστε και ο στόχος μας, έρχεται πολύ φυσικά στον άνθρωπο... αρκεί να ακολουθούμε τον δρόμο της εκκλησίας...
Καλό είναι να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Θα τρόμαζε κανείς σήμερα με τον κόσμο που ζει. Ο άνθρωπος πλέον χρειάζεται κάποιον Οδηγό στη ζωή του. Αυτός δεν είναι άλλος πέρα από τον ίδιο τον Χριστό. Δικαιοσύνη στον κόσμο δεν υπάρχει. Άσχετα με το πολίτευμα που έχει κάθε χώρα... δυστυχώς έτσι είναι αδελφοί μου. Ο άγιος Πορφύριος, όταν τον ρωτούσαν για το τι πιστεύει η εκκλησία για το κράτος, απαντούσε: "Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα που σκεπάζει κάτω απ' τα φτερά της και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια.". Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε πως είναι δύο τελείως άσχετα πράγματα η Εκκλησία με το Κράτος. Σαν να λέμε ο άνθρωπος ο πνευματικός με τον κοσμικό.
1. Αθεΐα
Είναι λογικό στην εποχή μας, να υπάρχει η αντίληψη της μη υπάρξεως του Θεού. Εντάξει, όμως είναι πολύ άσχημο ο άνθρωπος να προσεγγίζει τον Θεό με την λογική του. Πώς ένας ολόκληρος Θεός μπορεί να μπει στο κεφάλι ενός ανθρώπου; Που ο ίδιος ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού. Δεν πρέπει να τον προσεγγίζουμε με αυτά τα κριτήρια. Ας μην έχουμε την αντίληψη πως είμαστε μεγαλύτεροι από τον Θεό. Είναι πολύ λάθος!
2. Ελλάδα και Ευρώπη
Η Ελλάδα είχε και έχει πάντα τις παραδόσεις της. Πέρασε πολέμους, πέρασε Τουρκοκρατία, έχει την ιστορία της, την οποία κι αυτήν είτε την ξεχνάμε ή δεν την μαθαίνουμε. Έχει τις γιορτές της. Σχολικές και μη. Αργίες. Όλα τα έχει. Γιατί να έχει επιπλέον και καρναβάλια, halloween, black friday, Χριστούγεννα με κόκκινο Άη Βασίλη κ.α. ;; Γιατί να θέλουμε να φέρνουμε ξένα έθιμα ενώ έχουμε τόσα κι εμείς; Δεν μας αρέσουν πλέον; Τι θα πει δεν μας αρέσουν τα έθιμα και οι παραδόσεις μας;
Η Ελλάδα μας ενώνει πίστη, πατρίδα και οικογένεια μαζί...!
Οι αλλαγές της Ελλάδας φαίνονται και από τις ενδυμασίες των ανθρώπων της... Όλα έχουν έρθει από το εξωτερικό. Πολλοί λίγοι παραμένουν σταθεροί στα μικρά ελληνικά μαγαζάκια. Πλέον αγοράζουμε χωρίς να έχουμε ανάγκη. Και τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τι τους κάνουμε; Τους χλευάζουμε... Είναι λίγο περίεργη η κατάστασή μας. Καλό είναι να ξεκινάει κάνεις μέσα του με βάση τον Θεό και να συνεχίζει να ψάχνεται από εκεί και πέρα και να προσπαθεί. Όλο ξεκινάει από τον καθένα ατόμικα. Αυτό δεν μας λέει άλλωστε και η κοινωνία...;
3. Φιλόζωος
Ο σημερινός κόσμος είναι τρομακτικός. Θα δούμε ανθρώπους που δεν αγαπάνε τους συνανθρώπους τους και ισχυρίζονται ότι αγαπάνε πολύ τα ζώα, οι λεγόμενοι φιλόζωοι. Πλέον κάνουν και διαφημίσεις, κινήματα και άλλα διάφορα πράγματα. Πλέον ο καθένας έχει την δική του άποψη να εκφράσει και ζητάει από τον κόσμο να τον δεχθεί... παίρνουμε για παράδειγμα και τους Ανακυκλωτές, τους Ομοφυλόφιλους κ.α.
Είναι μεγάλη ειρωνεία ο άνθρωπος να αγαπάει περισσότερο τα ζώα από τον ίδιο τον άνθρωπο. Οι δύο θα λέγαμε πιο σημαντικές εντολές του Θεού, που πηγάζουν όλες οι άλλες από αυτές, είναι η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Πώς γίνεται να αγαπάς, άνθρωπε, ένα ζώο εάν δεν αγαπάς τον ίδιο τον άνθρωπο; Και πώς γίνεται να αγαπάς, άνθρωπε, έναν άνθρωπο εάν δεν αγαπάς τον ίδιο τον Θεό;
Τι είναι αυτή η πίστη μας βρε παιδί μου... πάλι στον Θεό γυρίσαμε.
Αυτό είναι. Ο Χριστός είναι η αρχή. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτόν να βάζουμε σαν ξεκίνημα σε κάθε τι που κάνουμε...
Ο Όσιος Μάρκος ο Ασκητής έλεγε:
"Σε κάθε προσπάθεια
βάλε αρχή στο Θεό,
που είναι η αρχή κάθε καλού
για να γίνει κατά Θεόν
εκείνο που αποφάσισες να κάνεις"
Ας πούμε αρχικά πως η κοσμική μεριά είναι η αντίληψη ενός κόσμου έτσι όπως είναι. Χωρίς να υπάρχει η εκκλησία.
Τώρα ας προσδιορίσουμε τους δύο ανθρώπους...
Ο κανονικός άνθρωπος της εκκλησίας είναι:
-Ορθόδοξος Χριστιανός
-Αγαπάει την πατρίδα του και την παράδοσή της
-Προσπαθεί και αγωνίζεται για τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.
-Ορθόδοξος Χριστιανός
-Αγαπάει την πατρίδα του και την παράδοσή της
-Προσπαθεί και αγωνίζεται για τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.
Ο κανονικός άνθρωπος για τον κόσμο (εκτός εκκλησίας):
-ΔΕΝ δηλώνει πίστη, γιατί δεν βρίσκει λογική στον Θεό
-Αγαπάει την Ευρώπη
-Προσπαθεί και αγωνίζεται μόνο για τον συνάνθρωπο (και για τα ζώα μερικές φορές)
-ΔΕΝ δηλώνει πίστη, γιατί δεν βρίσκει λογική στον Θεό
-Αγαπάει την Ευρώπη
-Προσπαθεί και αγωνίζεται μόνο για τον συνάνθρωπο (και για τα ζώα μερικές φορές)
Έχουμε δύο αντίπαλα στρατόπεδα τώρα, τι γίνεται;
Από την μία ο άνθρωπος της εκκλησίας λέει πως αυτό που γίνεται (που λέγεται παγκοσμιοποίηση) έχει σκοπό να ενώσει όλα τα κράτη, τουλάχιστον της Ευρώπης, και να κάνει "κουμάντο" η μεγαλύτερη χώρα ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους της. Ενώ ο Θεός έχει δώσει στο μεταξύ την ελευθερία στον άνθρωπο να κάνει αυτό που θέλει, ο άνθρωπος θέλει να σκλαβώσει τον ίδιο τον άνθρωπο. Από την άλλη μεριά, ο άνθρωπος για τον κόσμο ισχυρίζεται πως είναι μοντέρνος και ανοιχτόμυαλος... Αυτό, μάλιστα, έρχονται και το διαψεύδουν οι ίδιοι οι επιστήμονες που αρκετοί από αυτούς πιστεύουν στον Θεό και πάλι είναι πολύ καλοί στην δουλειά τους και στην έρευνα τους.
Τώρα για την νέα γενιά έρχεται εύλογο το ερώτημα... Εγώ ποιον δρόμο να ακολουθήσω;
Οι πατέρες της εκκλησίας μας, λένε να ακολουθήσουμε τον πεπατημένο δρόμο. Αυτόν που ακολούθησαν πολλές άγιες μορφές που ζούσαν την πραγματικότητα όπως κι εμείς... Εδώ αξίζει να θυμηθούμε το βιβλίο "ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ". Θα καταλάβουμε πως η αγιότητα, που είναι άλλωστε και ο στόχος μας, έρχεται πολύ φυσικά στον άνθρωπο... αρκεί να ακολουθούμε τον δρόμο της εκκλησίας...
Καλό είναι να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Θα τρόμαζε κανείς σήμερα με τον κόσμο που ζει. Ο άνθρωπος πλέον χρειάζεται κάποιον Οδηγό στη ζωή του. Αυτός δεν είναι άλλος πέρα από τον ίδιο τον Χριστό. Δικαιοσύνη στον κόσμο δεν υπάρχει. Άσχετα με το πολίτευμα που έχει κάθε χώρα... δυστυχώς έτσι είναι αδελφοί μου. Ο άγιος Πορφύριος, όταν τον ρωτούσαν για το τι πιστεύει η εκκλησία για το κράτος, απαντούσε: "Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα που σκεπάζει κάτω απ' τα φτερά της και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια.". Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε πως είναι δύο τελείως άσχετα πράγματα η Εκκλησία με το Κράτος. Σαν να λέμε ο άνθρωπος ο πνευματικός με τον κοσμικό.
1. Αθεΐα
Είναι λογικό στην εποχή μας, να υπάρχει η αντίληψη της μη υπάρξεως του Θεού. Εντάξει, όμως είναι πολύ άσχημο ο άνθρωπος να προσεγγίζει τον Θεό με την λογική του. Πώς ένας ολόκληρος Θεός μπορεί να μπει στο κεφάλι ενός ανθρώπου; Που ο ίδιος ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού. Δεν πρέπει να τον προσεγγίζουμε με αυτά τα κριτήρια. Ας μην έχουμε την αντίληψη πως είμαστε μεγαλύτεροι από τον Θεό. Είναι πολύ λάθος!
2. Ελλάδα και Ευρώπη
 |
| Το απέραντο μπλε της Ελλάδας... |
Η Ελλάδα μας ενώνει πίστη, πατρίδα και οικογένεια μαζί...!
Οι αλλαγές της Ελλάδας φαίνονται και από τις ενδυμασίες των ανθρώπων της... Όλα έχουν έρθει από το εξωτερικό. Πολλοί λίγοι παραμένουν σταθεροί στα μικρά ελληνικά μαγαζάκια. Πλέον αγοράζουμε χωρίς να έχουμε ανάγκη. Και τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τι τους κάνουμε; Τους χλευάζουμε... Είναι λίγο περίεργη η κατάστασή μας. Καλό είναι να ξεκινάει κάνεις μέσα του με βάση τον Θεό και να συνεχίζει να ψάχνεται από εκεί και πέρα και να προσπαθεί. Όλο ξεκινάει από τον καθένα ατόμικα. Αυτό δεν μας λέει άλλωστε και η κοινωνία...;
3. Φιλόζωος
Ο σημερινός κόσμος είναι τρομακτικός. Θα δούμε ανθρώπους που δεν αγαπάνε τους συνανθρώπους τους και ισχυρίζονται ότι αγαπάνε πολύ τα ζώα, οι λεγόμενοι φιλόζωοι. Πλέον κάνουν και διαφημίσεις, κινήματα και άλλα διάφορα πράγματα. Πλέον ο καθένας έχει την δική του άποψη να εκφράσει και ζητάει από τον κόσμο να τον δεχθεί... παίρνουμε για παράδειγμα και τους Ανακυκλωτές, τους Ομοφυλόφιλους κ.α.
Είναι μεγάλη ειρωνεία ο άνθρωπος να αγαπάει περισσότερο τα ζώα από τον ίδιο τον άνθρωπο. Οι δύο θα λέγαμε πιο σημαντικές εντολές του Θεού, που πηγάζουν όλες οι άλλες από αυτές, είναι η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Πώς γίνεται να αγαπάς, άνθρωπε, ένα ζώο εάν δεν αγαπάς τον ίδιο τον άνθρωπο; Και πώς γίνεται να αγαπάς, άνθρωπε, έναν άνθρωπο εάν δεν αγαπάς τον ίδιο τον Θεό;
Τι είναι αυτή η πίστη μας βρε παιδί μου... πάλι στον Θεό γυρίσαμε.
Αυτό είναι. Ο Χριστός είναι η αρχή. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτόν να βάζουμε σαν ξεκίνημα σε κάθε τι που κάνουμε...
Ο Όσιος Μάρκος ο Ασκητής έλεγε:
"Σε κάθε προσπάθεια
βάλε αρχή στο Θεό,
που είναι η αρχή κάθε καλού
για να γίνει κατά Θεόν
εκείνο που αποφάσισες να κάνεις"
