Όπως μεταβάλλει το λάδι του Ευχελαίου, και γίνεται θεραπευτικό μέσο στους μετά πίστεως χρισμένους, έτσι αγαπητέ Θεοφύλακτε, μεταβάλλεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και η φύση των υδάτων. Ο μοναχός Θεοφύλακτος για δεύτερη φωρά ρώτησε τον Γέροντά του : “Πάτερ και το νερό της Θαλάσσης αγιάζεται κι αυτό” ; “Ναι, αδελφέ, άκουσε και γι΄ αυτό :
Όταν ο πρωτάγγελος Εωσφόρος από την υπερηφάνεια του ξέπεσε από τους ουρανούς και βρέθηκε σαν αστραπή στα κατώτερα μέρη, στα κατάβαθα της γης, εκεί που βρίσκονται τα τάρταρα του Άδη, παρέσυρε με την πτώση του το ένα τρίτο των αγγέλων και έγιναν κι αυτοί, όπως και ο αρχηγό τους δαίμονες. Πέφτοντας αυτοί, οι πρώην άγγελοι, από τους ουρανούς προς την γη και επειδή εξακολουθούσαν να πέφτουν συνέχεια κι άλλοι άγγελοι, τότε στάθηκε στην πύλη του ουρανού ο μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ με πύρινη ρομφαία και φώναξε προς όλους τους αγγέλους : “Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” ! Κι έτσι συνήλθαν οι άγγελοι και σταμάτησαν να πέφτουν. Εκείνοι όμως που είχαν ήδη πέσει, με το πρόσταγμα αυτό του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ σταμάτησαν εκεί που βρέθηκαν. Άλλοι στον αέρα κι έγιναν τα εναέρια Τελώνια, άλλοι στη γη κι έγιναν οι πειρασμοί και εξουσιαστές της γης, κι άλλοι στα ύδατα των ποταμών της γης και της θαλάσσης, όπου πειράζουν, δοκιμάζουν και πνίγουν τους διερχόμενους, επειδή κατά τον λόγο του Κυρίου : “απ΄ αρχής ο διάβολος ανθρωποκτόνος εστί” (Ιωανν. 8, 44).
Όταν όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου... και ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος... κατήργησε τη δύναμη και την εξουσία του σατανά που είχε, πριν σαρκωθεί ο Δεσπότης Χριστός, επάνω στους ανθρώπους, τα ζώα, και τα στοιχεία της φύσεως. Και έτσι ο αέρας, και η γη αγιάστηκαν από την παρουσία του Δεσπότου Χριστού, του Θεού ημών... Πάτερ Θεοφύλακτε εάν θέλεις να δοκιμάσεις την αλήθεια όλων αυτών που σου είπα, πήγαινε κάτω στην θάλασσα σήμερα (ημέρα των Θεοφανείων) να ιδείς πως το νερό είναι γλυκό και πίνεται. Ο απλός κι αγαθός μοναχός Θεοφύλακτος, παρ΄ όλο τον κόπο της αγρυπνίας, μόλις το άκουσε, πήρε ένα μικρό δοχείο και πήγε αμέσως στη θάλασσα, η οποία απέχει από τη Σκήτη αυτή περισσότερο από μία ώρα πεζοπορίας, έσκυψε με ταπείνωση και τυφλή υπακοή, πήρε νερό από τη θάλασσα, ήπιε και διαπίστωσε μετά θαυμασμού πως το νερό ήταν γλυκό και πινόταν με ευχαρίστηση.
Γέμισε το δοχείο του και γύρισε στον Γέροντά του στον οποίον έδωκε να πιεί κι αυτός δόξασαν “τον θαυμαστόν εν τοις έργοις και τοις αγίοις αυτού Θεόν” (Ψαλμ. Ξζ΄, 36) .... Ο υποτακτικός του Θεοφύλακτος συνέχιζε να παίρνει κάθε χρόνο κατά την ημέρα των Θεοφανείων νερό από τη θάλασσα και κάθε φορά επαναλαμβάνονταν το ίδιο θαύμα, το νερό ήταν γλυκό και πόσιμο.
Τρία χρόνια μετά το θάνατο του γέροντά του, μετά την αγρυπνία των Θεοφανείων, όταν βγήκαν οι πατέρες από το “Κυριακό”, βλέπουν τον αδελφό Θεοφύλακτο να πηγαίνει πιο κάτω από την καλύβη που έμενε. Παραξενεύτηκαν και τον ρώτησαν : “Για που πηγαίνεις πάτερ Θεοφύλακτε ; Δεν θα πας να ξεκουραστείς στο σπίτι σου” ;
Ο πατήρ Θεοφύλακτος τους φανέρωσε το μέχρι τότε άγνωστο σε αυτούς θαύμα, πως δηλαδή την ημέρα του Μεγάλου Αγιασμού το νερό της θαλάσσης γίνεται γλυκό και πίνεται. Οι άλλοι πατέρες, επειδή γνώριζαν πως ο αδελφός αυτός ήταν απλός και άκακος, δεν πίστεψαν στα λόγια του και τον ειρωνεύτηκαν : «Άϊντε, καημένε, να ξεκουραστείς και πας μετά να μας φέρεις κι εμάς να πιούμε... θάλασσα!» Ο π. Θεοφύλακτος δεν έδωσε καμία σημασία στα λόγια τους, πήγε στη θάλασσα, ήπιε, γέμισε και το δοχείο του και το πήγε να πιούν και οι άλλοι πατέρες. Εκείνοι με δυσπιστία και ειρωνείες το δοκίμασαν, αλλά το μέχρι εκείνη τη στιγμή γλυκό νερό, έγινε αλμυρότερο και πολύ πικρότερο από το νερό της θάλασσας, εξαιτίας της απιστίας τους. Τότε ο αδελφός Θεοφύλακτος τους φανέρωσε πως επί τριάντα και πλέον χρόνια ζούσαν με τον Γέροντά του το ίδιο θαύμα, που όμως από την ημέρα εκείνη και μετά, για την απιστία τους, σταμάτησε!
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, εκδ. ΑΘΩΣ, Αθήνα 2010, σ. 199 κ.ε.
