Η ιστορία ενός γεωργού
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γεωργός. Ένα πρωί, πήγε σε ένα κατάστημα που πουλούσε σπόρους και ο πωλητής τού πρότεινε κάποιους ασυνήθιστους σπόρους που τους πρόσφερε σε πολλούς και δεν τους περνάνε γιατί θα ρίσκαραν. Αυτός ο γεωργός, όμως, τους αγόρασε.
Με χαρά σηκώθηκε το επόμενο πρωί να φυτέψει τους σπόρους με περιέργεια ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Περνούσαν οι μέρες και ο γεωργός δεν τα παρατούσε. Είχε εμπιστοσύνη στον πωλητή και αγαπούσε τους σπόρους, τους μιλούσε με αγάπη όσο τους πότιζε.
Πρωί με πρωί, πέρασε ο καιρός και τότε οι σπόροι μεγάλωσαν. Μύριζε όμορφα η περιοχή δίπλα σε αυτούς. Μπορούσε πλέον ο γεωργός να καταλάβει το είδους σπόροι ήταν αυτοί και το τι ομορφιά έκρυβαν.
Έτσι είναι και το κατηχητικό. Τον ρόλο του πωλητή τον έχουν οι κατηχητές και οι κατηχήτριες. Οι κατηχητές πάντα προσπαθούν στους «πελάτες» τους να δίνουν αυτούς τους «ασυνήθιστους σπόρους» που είναι η Γνώση Θεού. Πολλοί γονείς και παιδιά δεν ρισκάρουν να πάρουν αυτούς τους «σπόρους». Αυτοί που ρισκάρουν, έχουν την περιέργεια για το αποτέλεσμα. Όμως, η περιέργεια θα αργήσει να σταματήσει και να αποκαλυφθεί το πρόσωπο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει αδιαλείπτως να δείχνουμε υπομονή, αγάπη και εμπιστοσύνη στα χέρια της εκκλησίας περιμένοντας να έρθει η στιγμή της αποκάλυψης του Θεού σε εμάς. Και τότε, μόνο τότε θα αναπαυθούμε πραγματικά.
Αυτό είναι το κατηχητικό.
Η «Ιθάκη» μας. Ο Θεός.
Έτσι, λοιπόν, συνεχίζει κάθε χρόνο από εκεί που έμεινε το φτωχό καραβάκι μας που περνάει τις μπόρες του, τις θαλασσοταραχές και τις δυσκολίες έχοντας πάντοτε σκοπό να φτάσει στον φάρο και λιμάνι της γλυκιάς όλων μας πατρίδας, της «Ιθάκης».
Καλή κατηχητική χρόνια!!!
